Za niedoskonałość mojego postępowania

Za nieumiejętność dobierania właściwych barw

Za omijanie najprostszych dróg

Za ustawianie się tyłem do światła

Klękam przed cieniem swego boga

Składam kwiaty ma swym grobie

Nareszcie

Syn Ziemi

Nie tylko odchodzi

Lecz także nadchodzi

Najwyższy Bóg

Jest jak dawniej

Podnoszę kwiaty, sadzę je z powrotem

Przekwitają i rozsiewają nasiona